25 lat temu ks. Proboszcz Henryk Januchta objął pod swoje kapłańskie skrzydła Parafię pw. Jezusa Chrystusa Dobrego Pasterza. Ćwierć wieku umknęło niepostrzeżenie, a wraz z nim wiele się przy ul. Miłej w Olkuszu zmieniło. Kiedyś zwykłe ściernisko, później namiot, kaplica, a teraz wzniosła świątynia, która każdego dnia nabiera coraz większego uroku. Dobry Pasterz ma się naprawdę dobrze!
1 czerwca 1990 roku Ks. Bp. Ordynariusz Stanisław Szymeczki wydał Dekret erygujący parafię p.w. Dobrego Pasterza w Olkuszu , jak również mianował Ks. Henryka Januchtę Proboszczem tejże parafii.
Powyższy dekret z polecenia Ks. Biskupa został odczytany wiernym w kościele św. Andrzeja Apostoła w uroczystość Trójcy Przenajświętszej tj. 10 czerwca 1990 roku. W czerwcu i lipcu tego samego roku dokonano zakupu działki pod budowę obiektów sakralnych od w/w właścicieli , a odpowiednie akty zostały sporządzone w urzędzie Notarialnym w Olkuszu.
W miesiącu sierpniu przy dużym zaangażowaniu parafian wykupiona działka została ogrodzona i wybudowano ołtarz przygotowując się do poświęcenia placu pod budowę kościoła i budynków parafialnych.
1 września 1990 roku o godz. 17:00 przybył po raz pierwszy do parafii Ks. Biskup Ordynariusz Stanisław Szymecki, aby dokonać poświęcenia placu pod budowę. W uroczystości tej wzięli udział wszyscy księża dekanatu jak również przedstawiciele władz: Burmistrz Marian Biliński, jego zastępca Leszek Konarski, Przewodniczący Rady Narodowej Mateusz Nowak. Okoliczność ta zgromadziła bardzo dużo wiernych. Przybyło także wiele wiernych z macierzystej parafii św. Andrzeja.
Ks. Biskup zwracając się do zgromadzonych w słowach homilii powiedział m.in
Jakże się nie cieszyć z dzisiejszego wydarzenia, które tak bardzo odpowiada temu wszystkiemu co się działo od dziesięciu lat i co dzisiaj owocuje wolnością, niepodległością, i nową nadzieją. Co dzisiaj owocuje na tym placu takim zgromadzeniem, jakiegośmy dawno już nie widzieli. Kiedy cały lud Boży, a więc kapłani z Biskupem, a więc władze miasta, a więc cały Lud boży, mieszkańcy są zgromadzeni wokół jednego ołtarza /.../
Budowa kościoła szczególnie w dzisiejszych czasach jest sprawą bardzo trudną. Budowa kościoła to sprawa nie tylko zdobycia terenu - cieszę się, że ten teren jest już zajęty , jest już wasz kościelny. cieszę się, że już można myśleć o zakupie materiałów.
Ale budowa kościoła to przede wszystkim Lud Boży, który Chce budować. I tak to musi iść w parze. Trzeba przede wszystkim budować tę wspólnotę, tę owczarnię, której Pasterzem jest sam Jezus Chrystus. A tutejsza parafia ma szczególny tytuł do tego aby tak mówić, gdyż budujecie i kościół i parafię pod wezwaniem Dobrego Pasterza. /.../
„Pierwszym budowniczym kościoła i wspólnoty to Jezus Chrystus. I jego łaską jest to, że wy tu pragniecie budować, to jest jego łaska, to jest jego pragnienie, które zakorzeniło się w waszych sercach. To jest jego łaska, która Was tu gromadzi i umacnia waszą wolę ku temu aby ten kościół budować.
Dobry Pasterz, Jezus Chrystus budowniczy, pierwszy budowniczy. Gdyby jego zabrakło niemożna tu niczego dokonać. Niech Jezus będzie zawsze żywy w waszych sercach, w waszych umysłach; w waszej świadomości. Niech On kieruje, niech On buduje kościół na tej ziemi, na tym placu, w waszych sercach, w waszym osobistym życiu i we wspólnym waszym życiu".
„Jeżeli Pan domu nie zbuduje na próżno się trudzą ci którzy go wznoszą". Razem z Panem będziecie budować i Jemu będziecie składać to wielkie pragnienie, które dziś was ogarnia i Jego będziecie prosić o to, ażeby was wspomagał, i Jemu będziecie składać pracę, którą chcecie podjąć, bo razem z Nim ta praca będzie nie tylko łatwiejsza, ale po prostu będzie możliwa.
A was bardzo serdecznie proszę drodzy parafianie, budujcie ten kościół. Nie bójcie się tej budowy. Wasza liczna dzisiaj obecność na tym placu świadczy o tym, że cała parafia jest mocno zainteresowana, mocno zaangażowana, że bardzo przychylnie na tę budowę patrzy. Gdy Pan Jezus na pustyni miał rozmnażać chleb, wtedy na pustynnym miejscu kazał ludziom zatrzymać się i ludzie stanęli przy Chrystusie i ludzie się zatrzymali nie wiedząc co będzie, ale na Słowo Jezusa Chrystusa uwierzyli, że coś się stanie i dzięki tej wierze mógł Jezus rozmnożyć chleb i rozdawać wszystkim ile kto chciał.
Potrzebna jest dzisiaj moi drodzy wasza wiara, aby Jezus Chrystus mógł budować tę świątynię. Dlatego pytam was i chciałbym słyszeć odpowiedź, a chciałbym aby ta odpowiedź była głośna i mocna.
- Czy wierzycie , że na tym placu powstanie kościół?
- (zgromadzeni głośno odpowiedzieli- wierzymy.)
- Bóg zapłać za ten akt wiary.
Zwracając się następnie do Ks. Proboszcza, Ks. Biskup powiedział:
Księże Henryku, patrz na tych ludzi, których serca przepełnia wiara. Ja Tobie powierzam ten lud. Oddaję go twojemu sercu. Prowadź go, razem z nim buduj. Bądź dobrym pasterzem tego ludu. Niech Ci Pan Bóg błogosławi.
Po homilii Ks. Biskup dokonał poświęcenia placu, a także Krzyża, który został ustawiony na placu, jak również małych krzyży, które dzieci szkolne trzymały w rękach, a które były przeznaczone do sal szkolnych. Ks. Biskup poświęcił także naczynia liturgiczne, które wierni ufundowali dla nowej parafii.
Oprawa Mszy świętej była bardzo uroczysta z zaangażowaniem wiernych, a nastrój jaki wprowadził Ks. Biskup był radosny, a zarazem podniosły. Cała wspólnota długo żyła wspomnieniami tego dnia. Na poświęconym placu w następny dzień a była to niedziela wierni zgromadzili się na Mszę świętą.
Przez miesiąc wrzesień Msze święte były odprawiane tu w niedzielę, a od października - codziennie . Natychmiast też przystąpiono do prac przygotowawczych do budowy jednego z planowanych budynków parafialnych, w którym można by było zrobić tymczasową kaplicę i pomieszczenia mieszkalne dla księży. Po zgromadzeniu materiałów i dokonaniu wykopów 8 listopada zostały ulane ławy fundamentów.
Wobec zbliżającej się zimy, początkowo zamierzano na jej okres przerwać odprawianie Mszy św. na placu przy ołtarzu polowym zarówno w dni powszednie jak i w niedzielę. Z pomocą pośpieszyła Jednostka Wojskowa z Oświęcimia wypożyczając duży namiot wojskowy, dzięki czemu odstąpiono od tego zamiaru. W tak zorganizowanej kaplicy wierni przeżyli Rekolekcje Adwentowe a także Święta Bożego Narodzenia.
Szczególnie wzruszającą wymowę miała Pasterka, gdyż wszyscy na niej zgromadzeni mogli odczuć miłość Jezusa przychodzącego do człowieka w takich ubogich warunkach. Jak kiedyś do stajni Betlejemskiej, tak teraz do naszego namiotu. We wspólnocie trwając na modlitwie pożegnali Stary Rok i powitali Nowy z nadzieją, że rozpoczęte dzieło przy pomocy Bożej będzie możliwe do zrealizowania.
Zbliżały się Święta Wielkanocne. Przygotowując się do nich parafia przeżyła Rekolekcje Wielkopostne zarówno dla dzieci jak i dla dorosłych. Rekolekcje dla dzieci prowadził Ks. Proboszcz, natomiast dla dorosłych Ks. Stanisław Parkita, proboszcz z parafii p.w. św. Barbary w Pomorzanach.
Wielkanoc - uroczystość pełna nadziei i tęsknoty za świątynią, ze wspaniałą procesją rezurekcyjną, którą jakże w zmniejszonym wymiarze przeżyli wszyscy zgromadzeni idąc za Chrystusem w Najświętszym Sakramencie wokół kaplicy - namiotu.
3 kwietnia
Początek pracy w tym roku przy budowie. Co do planów, to pragnieniem wszystkich jest to, aby do następnej zimy udało się ukończyć choć w surowym stanie kaplicę i wejść do niej. Czy to będzie możliwe do zrealizowania? Trzeba liczyć na pomoc Bożą i zaangażowanie jak największej ilości ludzi. Początek jest zrobiony.
21 kwietnia
Parafia przeżyła pierwszą Uroczystość odpustową. Sumę celebrował Ks. Ka. Antoni Kwiatkowski - Dziekan ze Sławkowa, natomiast kazanie wygłosił Ks. Bogusław Tłustochowicz proboszcz z Kwaśniowa. Deszczowo-śnieżna pogoda sprawiła, że ani frekwencja, ani nastrój tego dnia nie były takie , jak wskazuje powaga tej uroczystości.
12 maja
I Komunia dzieci. Zarazem pierwsza w parafii. Dzieci przystąpiły do pierwszej Komunii św. w dwóch grupach. Pierwsza grupa o godz. 9:00 przygotowana przez s. Marię, przełożoną Domu Zakonnego z Olkusza, która przez cały rok szkolny uczyła te dzieci w szkole. Druga grupa o godz. 11:00. Dzieci te uczyła i przygotowała do pierwszej Komunii P. Zofia Jaszczyk - katechetka. Pogoda była prawie wymarzona, dzięki temu i sama uroczystość była piękna.
3 czerwca
Przyjazd Ojca Świętego do Polski i do diecezji kieleckiej. Na spotkanie z Ojcem św. udała się do Kielc grupa około stu parafian. Przeżycie piękne, głębokie niezapomniane. Podobnie zresztą jak cały czas pobytu Ojca św. na ziemi polskiej. Jednak na usta ciśnie się pytanie: Jakie będą owoce tej pielgrzymki?
24 sierpnia
Ks. Biskup kieruje do parafii Ks. mgr Wiesława Chęcinę. Ks. Wiesław otrzymał święcenia kapłańskie w tym roku i jest to jego pierwsza misja powierzona przez Ks. Biskupa. Zapewne prowizoryczne warunki w jakich przyjdzie mu pracować nie pozwolą mu w pełni wykorzystać Jego zapału, z jakim przyjął kapłaństwo. Ale będzie to zarazem bogate doświadczenie do dalszej pracy kapłańskiej. Parafianie przyjęli Ks. Wiesława z wielką radością i życzliwością. Wszyscy życzymy mu z pracy pośród nas wiele satysfakcji i Bożej radości.
24 listopada
Wizytacja Kanoniczna parafii przez Ks. Biskupa dra Piotra Skuchę Wikariusza Generalnego.
Wpis Ks. Bpa do Kroniki Parafialnej
Gratuluję tych wielkich i pięknych Prac i życzę Szczęść Boże w dalszych